Wervelen in Art Nouveu in Brussel

Op de vooravond van de 20ste eeuw bruist Brussel als nooit tevoren. De stad wordt mooier onder de impuls van Leopold II, nieuwe wijken worden verkaveld in vroegere randgemeenten zoals Elsene, Schaarbeek of Sint-Gillis waarvan de grenzen in deze van Brussel lijken over te gaan. Als vanzelf trekken de gegoede burgers, de handelaars en de kunstenaars hun huizen op in de modestijl van dat ogenblik: de Art Nouveau. De stijl ontstond in 1893, op aanzet van twee architecten, Victor Horta en Paul Hankar: het Tassel Huis en de privé-woning van Hankar zijn de eerste tekenen van een nieuwe esthetische invulling. De toepassing van metalen structuren biedt ongeziene en gedurfde mogelijkheden, omdat ze de gevels en het interieur opentrekken zodat het licht volop kan binnenstromen. Drie soorten motieven voeren de boventoon: de arabesk, de plant of het dier en het vrouwensilhouet. Rond de eeuwwisseling worden de vormen, onder invloed van de Weense Sezessionstil, geometrischer en zijn de combinaties van cirkels schering en inslag.

Honderden huizen, maar ook scholen, cafés en winkels wedijveren met elkaar in originaliteit. Ambachtelijk ijzersmeedwerk, houtbewerking, glasramen en mozaïek scheren hoge toppen van kwaliteit. De constructies van Strauven, Vizzavona, Hamesse, Sneyers, Cauchie en vele anderen maken van Brussel een Europese hoofdstad van de Art Nouveau, naast Wenen en Barcelona.

De sierkunsten blijven niet achter: de affiche, de edelsmeedkunst, de sieraden, de keramiek en het glaswerk krijgen hun plaats in de artistieke salons, vooral deze van ‘Le Groupe des XX’ en van ‘La Libre Esthétique’. Onder